ماموریت کمپانی کامینز بر روی کره مریخ

تیم دانشگاه Purdue  حدود دو هفته را در مرکز تحقیقات صحرای انجمن مریخ گذراند، که  یک مدل شبیه ‌سازی زندگی در کره مریخ است.

خانم شفالی رانا یکی از مهندسین برجسته کمپانی کامینز ، تعطیلات خود را در یوتا گذراند ، نه برای اسکی یا پیاده روی بلکه برای کار در صحرا ، با زندگی در مکانی بسیار تنگ و خوردن غذای خشک و یخ زده.

او به این دلیل به ایستگاه تحقیقاتی بیابان انجمن مریخ (MDRS) رفت تا زندگی روی سیاره سرخ را مطالعه کند، یا حداقل تا جایی که می تواند روی زمین به آن مدل از زندگی نزدیک شوید.

خانم رانا که یکی از اعضای یک تیم شش نفره متشکل از دانشجویان ، فارغ التحصیلان و اساتید دانشگاه پوردو که برای یک دوره دو هفته ای از MDRS بازدید می کنند، گفت: “من به فضا بسیار علاقه مند هستم و این ممکن است بهترین فرصت من برای مطالعه و شبیه سازی زندگی و کار یک فضانورد برای سفرهای سرنشین دار آینده به مریخ و مطالعه چالش های مرتبط با آن باشد.

انجمن مریخ ، خود را به عنوان بزرگترین و تاثیرگذارترین سازمان هوا فضای جهان معرفی می کند که وظایف آن به اکتشافات مریخ اختصاص دارد. انجمن مریخ ، این ایستگاه تحقیقاتی را حدود 18 سال پیش ایجاد کرد تا بازدیدکنندگان را قادر سازد تا تجربه زندگی در مریخ را داشته باشند و تحقیقاتی را انجام دهند که ممکن است در صورت طی کردن 140 میلیون مایل یا بیشتر به این سیاره مفید باشد.

این انجمن معتقد است که صحرای یوتا شبیه به مریخ است ، از منظره بایر گرفته تا تنهایی و انزوایی که محققان در مجتمع ساختمانی آن تجربه می کنند. همچنین محل قرار گیری این مجتمع در میانه جایی قرار گرفته است که نشان از هیچ کجا دارد.

زندگی در ایستگاه

گروه‌ هایی که در ایستگاه مشغول تحقیقات هستند باید از یک پروتکل سخت‌ گیرانه پیروی کنند و فقط با لباس‌های فضایی به بیرون بروند و آنچه را که برای محافظت از آن ها در برابر محیط خشن مریخ لازم است، مدل‌ سازی کنند. این ایستگاه حدود چهار ساعت از یوتا فاصله دارد و در جنوب سالت لیک سیتی می باشد. مریخ میانگین دمایی در حدود منفی 80 درجه فارنهایت (منهای 60 درجه سانتیگراد) دارد، یک سوم گرانش زمین در آنجا وجود دارد و روز خورشیدی مریخ که به آن sol می گویند ، 24 ساعت و 39 دقیقه طول می کشد.
بیشتر ساختمان‌ های این مجموعه که شامل یک گنبد و رصدخانه خورشیدی است با گذرگاه‌ های سرپوشیده شبیه‌ سازی شده اند و با تونل ‌های محصور به هم متصل شده‌ اند. که اگر تیم ‌ها واقعاً سفر پنج تا ۱۰ ماهه به مریخ را انجام دهند ، زندگی در آنجا ضروری است.
خانم رانا ، یک مهندس بررسی قابلیت اطمینان محصول جدید کامینز و بخشی از تیمی بود که توسط بخش پوردو از انجمن مریخ و دانشکده هوانوردی و فضانوردی دانشگاه حمایت می ‌شد. او می گفت که همیشه به فضا علاقه مند بوده است.

تیم Purdue طیف وسیعی از تحقیقات را انجام داده است که عبارتند از:
• مطالعه خاک‌های رسی مشابه خاک‌های موجود در مریخ، با استفاده از رادار برای ارزیابی ویژگی‌های لایه‌های سنگ بستر
• فرآیندهای تصمیم ‌گیری فضانوردان در صورت عدم تماس با ایستگاه تحقیقاتی
• تاثیر عوامل محیطی بر عملکرد فضانوردان

برنامه Purdue’s Mars تلاش می‌ کند ترکیبی از دانش ‌آموزان، از جمله پسران و دختران و همچنین فارغ ‌التحصیلان را جذب کند. دکتر سزار گوارینیلو، دانشمند محقق در دانشکده مهندسی مکانیک، سومین سفر خود را به MDRS انجام داد و به عنوان فرمانده این مأموریت خدمت کرد.
او علاوه بر اینکه تیم را برای انجام وظیفه و در عین حال حفظ پروتکل ‌ها هدایت می کرد، نقش خود را در کمک به اعضای تیم برای سازگاری با کار در یک فضای کوچک و سازگاری با انزوا مهم می دید.

اعضای تیمی که به خارج از ایستگاه تحقیقاتی می روند ، ملزم به پوشیدن کت و شلوارهایی هستند که مطابق با آنچه برای زنده ماندن در محیط متخاصم مریخ لازم است، طراحی شده اند.

خانم رانا می گوید: “انزوا روحیه انسان را تعدیل می کند و تا زمانی که کار تمام نشده و به خانه برنگشتی به طور کامل از آن قدردانی نمی کنی” فقط با عبور از نزدیک ترین شهرهای کوچک احساس می شود که افراد زیادی وجود دارند.

برف سنگین باعث شد تیم در روزهای اول بازدید گروه از ایستگاه تحقیقاتی بیشتر به یاد مریخ بیفتد. البته باید گفت برف در جو فوقانی مریخ وجود دارد و قبل از رسیدن به سطح سیاره تبخیر می شود.